Een toespraak op 4 december 2006 in 't Kersbeekhofje, bij gelegenheid van een kerstfeestje en concert.

Beste aanwezigen, buren, klanten, kennissen, cursisten, vrienden, familie.
Toen ik eergisteren een en ander voorbereidde in de bakkerij, hoorde ik de twee grote kneders tegen mekaar zeggen:" Er is precies iets gaande. Ik heb al feest en muziek en veel mensen horen klinken.
Wat zou er wel gaan gebeuren? Vorig jaar was er ook zoiets, maar dit jaar is het toch wel anders.
Zouden we ons niet moeten opkleden? We zijn al wat ouder en ik hoor wel eens vertellen dat de jonge kneders er anders uitzien.
Wij kneden lang en traag en zij kneden vlug en kort... Ik vind dat toch niet alles. De degen, die de andere kneders kneden, worden met machines verwerkt. Onze degen worden toch maar lekker met de handen verwerkt. Ik vind dit leuker. En ik hoor van Christoffel, de bakkerijkabouter, dat hij dat ook leuker vindt. Hij zegt dat de geur- en smaakwezentjes dan nog hun werk kunnen doen.
Christoffel zegt ook dat de liefde van de persoon die eten maakt, deeg kneed en brood bakt overgaat, overvloeit in dat brood en in dat eten, daar de warmte van het bereiden en de harteovergave van de kok of de bakker. Daardoor smaakt iets heel lekker en intens; men kan het genieten tot in zijn tenen als het ware.
Door de liefde van de mensen kunnen Christoffel en zijn broeders en zusters ook mee helpen hun stempel zetten op het lekkere eten of op de lekkere taart of brood.
Ze geven het voedsel op deze wij "sterrekwaliteit". Zo gaat dat met eten.
Op deze wijze koken en bakken straalt rust uit. Men kan nog ademhalen en genieten. Weet U? Dit is geen 'fast food', maar dit is 'slow food'.
En daar zit ook de kern van het ambachtelijke. De knepen van het vak leert men gaandeweg door een intense verbinding van de ambachtsman of -vrouw met zijn handelen met als doel: iets scheppen ten goede van de mens.
Niet zomaar leuk, ambachtelijk, oude ambachten doen. Neen het gaat om de pricipiële liefdevolle betrokkenheid van de mens met wat hij doet ten goede van de medemens.
Dit is ook de draad die de muziek vanavond verbindt met deze bakkerij en jullie hier samen.
Muziek maken is een ambacht, componeren is een ambacht, koken, smeden....Er is vanavond een componist onder ons, een cellist, koks, bakkers, een smid.
Maar arts, herder, zielenherder, leraar, dichter, schrijver...zijn ook ambachtslui.
Het wezenlijke is dat men in zijn vak liefdevol open staat voor het wezen van de andere.
Wanneer we dit nog even vertalen naar bakkerij en keuken:"een goede keuken en bakkerij zet zich in voor zijn klanten opdat ze het beste mogen gebruiken" En dit geldt voor alle beroepen.
Op dit niveau hangt de arbeid van de mensen samen als een geweven tapijt van intense menselijke betrokkenheid.
Ik wil hulde brengen aan hen allen, omdat zij door hun beroepsmatig handelen, een weefsel creëren, dat de mens met de basis, zijn aaarde, zijn atelier, zijn kabinet, kantoor verbindt en tegelijk ruimte biedt voor de idealen. Zonder die verbinding worden we depressief, negatief en destructief. Er ontstaat dan leegt en vervlakking.
Ik wil nog de wens uitspreken dat het concert vanavond het weefsel kan versterken en de mensen kan verbinden.
Ik wens dit van ganser harte.

Johan Weyens