Over kwaliteit en lekker brood en gebak.

Mijn moeder was steeds bekommerd of het eten wel lekker genoeg was. Ze was immer op zoek naar verbetering. Zo heeft ze heel veel ontdekt in haar keukenlabo. En omdat ze openstond, te open vaak, voor opmerkingen en beoordelingen van anderen, leerde ze daar ook ontzettend veel van. Ik heb heel veel van mijn moeder meegekregen. Zeker de genen, maar ook door mee te doen in de keuken. Zeker ook door te ontdekken dat koken een bezigheid is, die procesmatig verloopt, waardoor smaak ontstaat.
Het aspect lekker is een zijde van 'kwaliteit'. Deze wereld is de eerste bron voor mijn bakkunde.
Een tweede bron is een vrij grondige opleiding in PIVA Antwerpen. Dit heeft me een technische basis gegeven. Ik ben er steeds blij om geweest. Maar toch was dit niet voldoende.
De eigen ervaring, het eigen uitproberen en stilaan greep krijgen op de materie is zeker zo belangrijk. Het één hoort bij het ander.
Een derde bron voor mij is mijn stage in Wenen geweest, bij Schumacher van de Oberla Kur
Konditorei. Hij was ook chef bij Sacher en Demel geweest en had een enorme bagage, maar vooral een ongeloofelijke' Leidenschaft', Passie. Al wat hij maakte en tot stand bracht, deed hij met hart en ziel. Deze passie was overigens in Wenen bij de meeste konditors te zien en te voelen en te PROEVEN.
Voor mij werd dit ook een onuitputtelijke bron van inspiratie.
Vanuit deze inzichten heb ik inhoud en gestalte kunnen geven aan mijn bakkerij,
't Kersbeekhofje te Borgerhout.
De stage in Wenen is me te beurt gevallen omwille van een project in het kader van Europalia Oostenrijk. Antwerpen zou in de Bourla een Echt Authentiek Wienercafé organiseren.
Daarvoor werd door het stadsbestuur een verzoek gedaan aan het Wienerkaffee in de Hoogstraat. In die dagen leverde ik de taarten daar, zoals Ludwig, Sissi, Schwarzwälder, Sacher, Strudel enz.. Na een overleg met een ambassadrice uit Wenen, werd er besloten mij naar Wenen te sturen om mij te bekwamen in de Weense taarten.
Drie maanden lang was het Wienerkaffee in de Bourla een overweldigend succes. Elke dag stond men aan te schuiven om een plaatsje te bemachtigen om een stukje taart te kunnen eten.
Elke dag streefde ik in het atelier van 't Kersbeekhofje naar een goed evenwicht tussen innerlijke en uiterlijke kwaliteit.