Herinnering aan de allereerste avond van de bakcursussen.

De massa aanmeldingen overrompelden mij een beetje. Het was blijkbaar een schot in de roos. Een juist aanbod op een levende vraag op het juiste moment.
Over 12 weken had ik de inhoud van de banketbakkerij verdeeld. Ook zou ik elke week een broodsoort behandelen.
Aan de hand van een aantal verschillende recepten, verdeeld over de 4 of vijf groepjes, konden de deelnemers, mannen en vrouwen, al doende, beetje bij beetje gebak leren maken. Niet iedereen maakt hetzelfde. Het andere is wel van dezelfde soort gebak. Dus men kon ook nog wat leren van de anderen.
De afgewerkte producten werden mee naar huis genomen. Men kan dan zelf proeven van wat men gemaakt had. Dit was mijn opzet. Dit was het concept. Het vroeg wel veel concentratie van mezelf om al de groepjes en elkeen apart op te volgen en eventueel bij te sturen of om nog wat meer informatie te geven of nog iets te tonen of voor te doen. Doch steeds heb ik er een zeer bevredigend gevoel van overgehouden.
De eerste keer was ik zeer zenuwachtig. Ik had wel een concept, maar ik had het nog niet getoetst. Maar het viel ontzettend in de smaak. Iedereen was zeer enthousiast.
Zo'n avond bezig zijn op een ambachtelijke manier is wel vermoeiend, maar geeft een grote bevrijding. Het werkt ook zeer ontspannend en ontstressend.
Wat ik mij nog levendig herinner is het telefoontje dat ik de volgende morgen kreeg van iemand om te zeggen dat de afspraak met de hartspecialist was afgezegd omdat het na die avond niet meer nodig was.